Pericles Pantazis schilderde landschappen, portretten en stillevens, en was ook tekenaar en aquarellist.
Zijn vader Dimitrius was schrijver en uitgever. Op vijftienjarige leeftijd schreef Pericles zich in voor de schilderlessen aan de kunstschool in Athene, waar hij verschillende keren de eerste prijs won. In 1871 keerde hij Athene de rug toe en trok naar München, om er zijn studies voort te zetten. Teleurgesteld vertrok hij kort daarna naar Parijs. Daar ontdekte hij het werk van Courbet, dat hem beïnvloedde. Eind 1872 verhuisde hij naar Brussel. Al heel snel sloot hij zich aan bij de Belgische realistische school met C. Hermans, L. Speeckaert, F. Rops, E. Van Der Meulen en anderen. Aanvankelijk stond hij onder de invloed van L. Dubois, E. Agneessens en H. Boulenger. Net als zij vond hij inspiratie in de natuur en in taferelen van het dagelijkse leven. In 1873 ontmoette hij G. Vogels. Een jaar later exposeerde hij voor het eerst op de Triënnales (officiële Salons uit die tijd) in Gent en Namen.
Vanaf 1875 kreeg Pantazis’ werk meer vrijheid en spontaniteit in de weergave van het licht. Vanaf 1880 ging hij daar systematischer naar op zoek.
In dit Zeegezicht gaat zijn aandacht uit naar de weergave van sfeer en het gebruik van subjectieve kleuren. Hij gebruikt een lichte en elegante toets, met zachtjes aangebrachte felgekleurde vlekken. Het geheel baadt in een subtiel gamma van grijstinten, afgewisseld met dieppaarse kleuren.
Gebaseerd op de nota van Constantin Ekonomides, Association du Patrimoine artistique, december 2019, voor de inventaris van het roerend erfgoed door Urban, https://collections.heritage.brussels/.
