De beeldhouwwerken

De naam van deze door twee trotse paarden voortgetrokken postkoets was Le Bourdon (de hommel).  Tweemaal daags vertrok de omnibus vanuit de Putterijwijk, nabij het huidige station Brussel-Centraal, en reed ze door de Hoogstraat. Daarna doorkruiste ze Sint-Gillis in de lengte en zette van daaruit haar weg voort naar het gehucht Kalevoet. Na de Hallepoort snoven en dampten de paarden op de helling van de Waterloosesteenweg.  De kantwerksters, die in hun deuropening zaten te klossen, konden hun gebries horen.  Eindelijk kwam dan toch de Bareel en de herberg in zicht en was het tijd voor een welverdiende rust.  Een meisje - was het Mieke? - drenkte met haar gebruikelijke ijver de paarden van de postkoets, zonder het bier te vergeten voor de koetsier.  Beeldhouwer Julien Dillens nam vaak deze voorloper van de tram. Voor het jonge dienstmeisje was hij ongetwijfeld een reiziger zoals alle anderen, bovendien had ze enkel oog voor de paarden. In zijn herinnering is de waterdraagster evenwel altijd blijven voortleven. Omdat De Waterdraagster van de hand van deze beeldhouwer te lijden had onder de weersomstandigheden kreeg het beeld een plaats in het trapportaal van het stadhuis.  Een exacte kopie verfraait het kruispunt van de Bareel en vertegenwoordigt de ziel van de authentieke waterdraagster.

Rodins eerste meesterwerk, dat hij grotendeels in Brussel heeft gemaakt, werd door het Musée Rodin geschonken in ruil voor Rodins kariatiden op een gebouw aan de Anspachlaan. Die had Jef Lambeaux aangekocht, om ze later aan de gemeente te schenken.